Ο χορός της Φοίβης

"Χόρεψα μαζί με άλλες Λεσβίδες από διάφορα μέρη του νησιού. Γύρω μας αλάλαζαν γυναικείες φωνές προς τιμήν της θεάς. Στριφογύριζα στο ρυθμό της μουσικής και οι πτυχές του πέπλου μου έστρεφαν κι αυτές στην αντίθετη κατεύθυνση από το κορμί μου και με τύλιγαν. Λάτρευα αυτή την αίσθηση ελευθερίας και δύναμης που μου έδινε ο χορός. Αισθανόμουν στην κορυφή του κόσμου και η αίσθηση αυτή με ζάλιζε, ήμουν σε έκσταση. Οι φωνές γύρω γίνονταν ένα ακατάληπτο βουητό, οι επευφημίες των ανδρών, οι αλαλαγμοί των γυναικών, όλα χάνονταν, μόνο τον ρυθμό άκουγα και μ’ οδηγούσε. Το κυριότερο όμως ήταν ότι ένοιωθα όμορφη χορεύοντας. Οι άνδρες με κοιτούσαν με φλογερά βλέμματα και εγώ έκρυβα το πρόσωπο με την άκρη του πέπλου, μόλις που πρόφταιναν να νοιώσουν τη ματιά μου. Ήμουν κυρίαρχη στο παιχνίδι αυτό, το ερωτικό. Ήταν μια αίσθηση δύναμης που ήθελα να κρατήσω όσο το δυνατόν περισσότερο. Θα μπορούσα να συνεχίσω έτσι για πάντα. " (Απόσπασμα, "Η Βασίλισσα του Αιγαίου", Συμώνη Κατραμάδου)